1999.10.27 Bordeux • Paris

We woke up to see at least a little bit of Bordeux, starting to get saddened because it was our last day in Europe (sniff). Quickly we walked around Bordeux, and we did not get our fill, we'd like to see more, but that's life. Straight from there to the train station to take the train to Paris.

Nos despertamos para ver aunque sea un poquito de Bordeux, empezando a tristear fuertemente pues era nuestro ultimo día en Europa (snif). Rápidamente paseamos por Bordeux, y nos quedamos con ganas de ver mas, pero pues ni modo. Directo de allí a la estación de tren a tomar el tren a Paris.

Ni vekis por viziti apenaŭ iomete da Bordeux, ni malfeliĉiĝis iomete ĉar ĝi estis nia lasta tago en Eŭropo (snif). Rapide ni cirkaŭis Bordeux-n, sed ni ne povis vidi ĉiu kiu ni deziris, sed vivo estas tiel. Rekten ni iri stacidomen por preni trajnon al Pariso.

Getting to Paris, and after making a few phone calls to let everyone know we were OK, we used what little time we had left for some shopping, and of course to walk around Paris.

Llegando a Paris, y después de hacer algunas llamadas para avisar que estábamos bien nos dedicamos el poco tiempo que teníamos a compras, y a caminar por Paris, por supuesto.

Kiam ni alvenis Parisen, post telefoni por komuniki nia stato, ni pasis nian lastan tempon en butikumado kaj kompreneble pli piedirado.

As night fell we entered to a restaurant that looked good, and (despite what I'll tell you soon) IT was very good, but... Thinking that was our French was better than it was we asked what sounded best from the menu, Lorena asked for fish, I asked for Veal Rognons, and of course I asked for them on medium rare, thinking of course that Rognons sounded like cutlets or some such thing. My surprise was great when the waiter arrived, with a plate FULL of kidneys, almost raw, yikes! They were veal though. We ate the kidneys after they cooked them a little more (well, ok. Lorena ate them, but let it be stated that I helped) and I have to promise that for kidney they were VERY good. We then walked a little more, and took the last train of the trip, to the Holiday Inn near the airport, where we spent the last night of our trip.

Al caer la noche entramos a un restaurante que se veía bueno, y (pese a lo que voy a contar a continuación) SI estaba muy bueno, pero... Creyendo nuestro francés mejor de lo que era pedimos del menú lo que más se nos antojo, Lorena pidió un pescado, yo pedí unos “Rognons” de ternera, y les pedí termino menos que medio, pensando por supuesto que “Rognons” era algo así como medallones. ¡Mi sorpresa fue grande cuando llegó el mesero con un plato LLENO de riñones casi crudos, yikes! Eso si, eran de ternera. Nos comimos los riñones después de que los cocieron un poquito más (bueno, OK, Lorena se los comió, pero que conste yo le ayude) y para ser riñones prometo que estaban MUY buenos. Y luego caminamos un poco mas, tomamos el ultimo trencito del viaje, al Holiday Inn cerca del Aeropuerto, donde pasamos la ultima noche del viaje.

Kiam la nokto alvenis ni eniris ristoracion kiu bone rigardas, kaj (krome kio mi nur diros) estis bonege, sed... Ĉar ni kredis nian Francan estis pli bone ol li vere estis, ni petis de la menuo tio kion ni plej kapricis, Lorena petis fiŝon, mi petis "Rognons"n de bovidoj, kaj mi petis ilin kuiretan, mi kredis, kompreneble, ke "Rognons" estis io, eble medalionoj. Kia granda surprizo por ni, kiam la kernero portis al ni telero PLENA da renoj, kaj preskaŭ krudaj, ho ve! Do, ili ja estis de bovidoj. Ni manĝis la renojn post ili estis pli kuiriĝinta (bone do, mi konfesis, Lorena manĝis ilin, sed auskultu ke mi helpis ŝin) kaj mi promesas ke ili estis TRE bonaj por renoj. Ni marŝis iom pli, tiam ni prenis la lastan trejneton de nia vojaĝo, al la Holiday Inn apude la flughaveno, tie ni pasis la lastan nokton.